بر اساس یک مطالعه جدید، افرادی که می‌گویند اغلب احساس تنهایی می‌کنند، احتمال بیکار شدنشان در آینده بیشتر است.

محققان دانشگاه‌های اکستر و لیدز دریافتند که تنهایی در بزرگسالان باعث می‌شود احتمال بیکاری‌ آنان تا سه سال بعد، ۱۷.۵ درصد افزایش یابد.

کارشناسان می‌گویند که این یافته‌ها نیاز به «شناخت بیشتر اثرات اجتماعی گسترده تنهایی جمعیت در سن کار» را نشان می‌دهد.

شواهد نشانگر آن است که تنهایی می‌تواند بر سلامت روان و رفاه افراد اثرات گسترده‌ای داشته باشد و آن‌ها را بیشتر مستعد افسردگی کند. مطالعات قبلی نیز نشان‌دهنده پیوند بین تنهایی و زوال شناختی بود.

این تازه‌ترین مطالعه که در مجله «بی‌ام‌سی پابلیک هلت» (BMC Public Health) چاپ شد، بر اساس داده‌های ۱۵ هزار فرد بالای ۱۶ سال است که در مطالعه طولی شناخت خانوار در جامعه شرکت کردند.

این کارشناسان دانشگاهی پاسخ‌های مرحله نهم این مطالعه را که در بازه ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹ (نخستین مرحله‌ای که پرسش‌های مربوط به تنهایی را در این مطالعه گنجاندند) انجام شد و مرحله دهم آن که بازه زمانی ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۰ را پوشش می‌داد، تجزیه و تحلیل کردند.

تنهایی از طریق این سوال ارزیابی شد: «هرچند وقت یک‌ بار احساس تنهایی می‌کنید؟» و پاسخ‌دهندگان باید از میان گزینه‌های «به ندرت/هرگز»، «گاهی» یا «اغلب» یکی را انتخاب می‌کردند. فقط کسانی که گزارش دادند «اغلب» احساس تنهایی می کردند، در این مطالعه شرکت داده شدند.

همچنین از آن‌ها خواسته شد که شاغل یا بیکار بودن خود را اعلام کنند.

در بازه ۲۰۱۷ تا ۲۰۱۹، بیکاری افرادی که اغلب احساس تنهایی می‌کردند، ۱۶ درصد محتمل‌تر بود و احتمال بیکاری این گروه در بازه ۲۰۱۸ تا ۲۰۱۹ به ۱۹.۶ درصد افزایش یافت.

به گفته کارشناسان، این یافته با تحقیقات قبلی که تنهایی را «یک اختلال همه‌گیر در حوزه سلامت عمومی و دارای شیوع فزاینده در گذر زمان» توصیف کرده‌اند هم همخوانی دارد.

آن‌ها به مطالعات موجود ارجاع داده‌اند که نشان می‌دهند پیوند بین تنهایی و بیکاری می‌تواند ناشی از کاهش انگیزه برای یافتن شغل و کارایی کمتر افراد تنها در محیط کار باشد.

نویسندگان این مطالعه با این استدلال که اگر بتوان از تنهایی افراد در سن کار جلوگیری کرد یا آن را کاهش داد، کاهش بیکاری مازاد ممکن می‌شود، خواستار تحقیقات بیشتر در این زمینه شده‌اند.

نیا موریش، محقق دانشگاه اکستر، می‌گوید: «کاهش تنهایی می‌تواند از بیکاری بکاهد و اشتغال هم تنهایی را برطرف می‌کند که به نوبه خود می‌تواند با سایر عوامل از جمله سلامت و کیفیت زندگی رابطه مثبت داشته باشند.»

«بنابراین تنهایی نیازمند توجه ویژه‌ای است و کارفرمایان و دولت باید از افزایش سلامت و رفاه، بیشتر حمایت کنند.»

«تحقیق ما عمدتا قبل از همه‌گیری انجام شد؛ با این حال گمان می‌کنیم این معضل حتی حادتر هم شده باشد؛ زیرا افراد بیشتری به علت نگرانی از کرونا دورکاری می‌کردند و بالقوه دستخوش انزوا بوده‌اند.»

طبق برآورد حاصل از داده‌های اداره آمار ملی در بازه اکتبر ۲۰۲۰ و فوریه ۲۰۲۱ در مورد تنهایی در دوران همه‌گیری، ۷.۲ درصد بزرگسالان بریتانیا «اغلب» یا «همیشه» احساس تنهایی می‌کرده‌اند.

این رقم نسبت به مه ۲۰۲۰ که گردآوری داده‌ها آغاز شد، یک میلیون و ۱۰۰ هزار نفر افزایش نشان می‌داد.